သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ၌ တရားနာျခင္းသည္ မဂၤလာတပါး ျဖစ္သည္။
တနည္းအားျဖင့္-ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းတရပ္ ျဖစ္သည္။
ေအာက္ပါဇာတ္ေတာ္ကို သာဓကအျဖစ္ တင္ျပပါသည္။
...
တရံေရာအခါ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ စမၸာျပည္ရွိ ဂဂၢရာေရကန္အနီး၀ယ္ သီတင္းသံုးလ်က္ ရွင္လူအမ်ားအား တရားေဟာေတာ္မူသည္။
ထိုစဥ္ ကန္အတြင္း၌ေနေသာ ဖားငယ္တေကာင္သည္ ေရကန္ထဲမွ ထြက္လာသည္။
ပရိသတ္အစြန္ တေနရာ၌ ၀ပ္လ်က္-သည္အသံသည္
တရားေတာ္၏ အသံပင္ျဖစ္၏-ဟူ၍ အာရံုျပဳကာ နာယူလ်က္ရွိသည္။
ထိုအခိုက္ ႏြားေက်ာင္းသားတေယာက္သည္လည္း ထိုေနရာသို႔ ေရာက္လာသည္။ ၀င္ေရာက္ တရားနာယူသည္။
တရားနာရာ၌ သူသည္ ႏြားေမာင္းသည့္ ႏွင္တံတုတ္ကို
ေထာက္လ်က္ နာယူသည္။ ထိုအခါ သူ၏ ႏွင္တံတုတ္သည္
ဖားငယ္၏ ဦးေခါင္းေပၚသို႔ မေတာ္တဆ ေထာက္မိသြားသည္။
ဖားငယ္သည္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရကာ ထိုေနရာမွာပင္
ေသဆံုးသြားရွာသည္။
♦ ဖားငယ္သည္ တရားေတာ္၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို မသိ။
သို႔ရာတြင္ တရားေတာ္ကို အာရံုျပဳလ်က္ ၾကည္သာရႊင္လန္းေသာစိတ္အစဥ္ရွိေနစဥ္ ေသဆံုးသြားသျဖင့္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၀ယ္ နတ္သားသြားျဖစ္သည္။
♦ ေရႊဗိမာန္၌ နတ္သမီး အျခံအရံေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ စံစားရသည္။ မ႑ဴကေဒ၀ပုတၱ (ဖားနတ္သား) ဟူ၍ အမည္တြင္သည္။
ထိုဖားနတ္သားသည္ အတိတ္ဘ၀က ဖားသူငယ္ျဖစ္ခဲ့ပံုႏွင့္ ဘုရားရွင္၏တရားေတာ္ကို နာခဲ့ရသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔
နတ္သားျဖစ္လာခဲ့ရပံုကို ဆင္ျခင္မိသည္။
♦ သို႔ျဖင့္ သူသည္ အျခံအရံမ်ားႏွင့္တကြ လူ႔ျပည္သို႔ ဆင္းလာသည္။ တရားေဟာေနေသာ ဘုရားရွင္ကို သြားေရာက္ဖူးေျမာ္သည္။
ဘုရားရွင္သည္ ဖားနတ္သား၏ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကို
တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ သိေတာ္မူျပီးျဖစ္သည္။
♦ သို႔ရာတြင္ တရားနာပရိတ္သတ္မ်ား ထင္ရွားစြာသိေစလိုသျဖင့္ ဖားနတ္သားကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးျမန္းသည္။
ဖားနတ္သားကလည္း ျဖစ္ပ်က္ပံုအလံုးစံုကို ေလွ်ာက္ထားသည္။
♦ ထိုအခါ ဘုရားရွင္သည္ တရားနာျခင္း၏ အက်ိဳးကို ရွင္းလင္းေဟာေျပာေတာ္မူသည္။
နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားကိုလည္း ဆက္လက္
ေဟာေျပာေတာ္မူသည္။
♦ တရားအဆံုးတြင္ ဖားနတ္သားသည္ ေသာတာပန္
တည္သြားသည္။ တရားနာပရိသတ္တို႔လည္း
ထူးျမတ္ေသာအက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားရရွိေလသည္။
(အကိုး။ ။ မ႑ဴကေဒ၀ပုတၱ၊ ဖားနတ္သား၀တၳဳ၊
၀ိမာနအ႒ကထာ)
( မင္းယုေ၀)
( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၃-ခု စက္တင္ဘာလ)
တနည္းအားျဖင့္-ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းတရပ္ ျဖစ္သည္။
ေအာက္ပါဇာတ္ေတာ္ကို သာဓကအျဖစ္ တင္ျပပါသည္။
...
တရံေရာအခါ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ စမၸာျပည္ရွိ ဂဂၢရာေရကန္အနီး၀ယ္ သီတင္းသံုးလ်က္ ရွင္လူအမ်ားအား တရားေဟာေတာ္မူသည္။
ထိုစဥ္ ကန္အတြင္း၌ေနေသာ ဖားငယ္တေကာင္သည္ ေရကန္ထဲမွ ထြက္လာသည္။
ပရိသတ္အစြန္ တေနရာ၌ ၀ပ္လ်က္-သည္အသံသည္
တရားေတာ္၏ အသံပင္ျဖစ္၏-ဟူ၍ အာရံုျပဳကာ နာယူလ်က္ရွိသည္။
ထိုအခိုက္ ႏြားေက်ာင္းသားတေယာက္သည္လည္း ထိုေနရာသို႔ ေရာက္လာသည္။ ၀င္ေရာက္ တရားနာယူသည္။
တရားနာရာ၌ သူသည္ ႏြားေမာင္းသည့္ ႏွင္တံတုတ္ကို
ေထာက္လ်က္ နာယူသည္။ ထိုအခါ သူ၏ ႏွင္တံတုတ္သည္
ဖားငယ္၏ ဦးေခါင္းေပၚသို႔ မေတာ္တဆ ေထာက္မိသြားသည္။
ဖားငယ္သည္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရကာ ထိုေနရာမွာပင္
ေသဆံုးသြားရွာသည္။
♦ ဖားငယ္သည္ တရားေတာ္၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို မသိ။
သို႔ရာတြင္ တရားေတာ္ကို အာရံုျပဳလ်က္ ၾကည္သာရႊင္လန္းေသာစိတ္အစဥ္ရွိေနစဥ္ ေသဆံုးသြားသျဖင့္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၀ယ္ နတ္သားသြားျဖစ္သည္။
♦ ေရႊဗိမာန္၌ နတ္သမီး အျခံအရံေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ စံစားရသည္။ မ႑ဴကေဒ၀ပုတၱ (ဖားနတ္သား) ဟူ၍ အမည္တြင္သည္။
ထိုဖားနတ္သားသည္ အတိတ္ဘ၀က ဖားသူငယ္ျဖစ္ခဲ့ပံုႏွင့္ ဘုရားရွင္၏တရားေတာ္ကို နာခဲ့ရသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔
နတ္သားျဖစ္လာခဲ့ရပံုကို ဆင္ျခင္မိသည္။
♦ သို႔ျဖင့္ သူသည္ အျခံအရံမ်ားႏွင့္တကြ လူ႔ျပည္သို႔ ဆင္းလာသည္။ တရားေဟာေနေသာ ဘုရားရွင္ကို သြားေရာက္ဖူးေျမာ္သည္။
ဘုရားရွင္သည္ ဖားနတ္သား၏ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကို
တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ သိေတာ္မူျပီးျဖစ္သည္။
♦ သို႔ရာတြင္ တရားနာပရိတ္သတ္မ်ား ထင္ရွားစြာသိေစလိုသျဖင့္ ဖားနတ္သားကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးျမန္းသည္။
ဖားနတ္သားကလည္း ျဖစ္ပ်က္ပံုအလံုးစံုကို ေလွ်ာက္ထားသည္။
♦ ထိုအခါ ဘုရားရွင္သည္ တရားနာျခင္း၏ အက်ိဳးကို ရွင္းလင္းေဟာေျပာေတာ္မူသည္။
နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားကိုလည္း ဆက္လက္
ေဟာေျပာေတာ္မူသည္။
♦ တရားအဆံုးတြင္ ဖားနတ္သားသည္ ေသာတာပန္
တည္သြားသည္။ တရားနာပရိသတ္တို႔လည္း
ထူးျမတ္ေသာအက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားရရွိေလသည္။
(အကိုး။ ။ မ႑ဴကေဒ၀ပုတၱ၊ ဖားနတ္သား၀တၳဳ၊
၀ိမာနအ႒ကထာ)
( မင္းယုေ၀)
( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၃-ခု စက္တင္ဘာလ)
No comments:
Post a Comment